شاعر : محمود ژولیده نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : مثنوی
پشتخـیـمه قـدم‌زنـان به دعـا داشـت بـا درگــه خــدانـجــوا
ای خـدا عـاشـق عـمـو هـستـم تو خودت راضی‌اش کن از دستم
چــــارۀ درد رانـــمــیدانــــم او غریب است من که می‌دانم
تـو اگـر بــر دلـش بـیــنـدازی اوبه جـانبـازی‌ام شود راضی
غــیــرتــویــاوری نــدارد او درحـــرم اکــبــری نــدارداو
بـه نـفـسهـایعـمـهام زیـنـب یک‌تـنـه یـاری‌اش کـنم یا رب
من دراین حرب‌گـاه می‌جنگم بــا تــمــام سـپــاه مـی‌جـنــگـم
بـرلـبـم بـهـتـریـن غـزل دارم جـام شیرین‌تر از عـسـل دارم
من کـه شـاگـرد رزم بَـدرِیـنَـم پـســرمـجـتـبــای صــفّــیــنــم
سـبـط حـیـدر ز نسل زهـرایـم حــسـنمـجــتــبـایایـنـجــایـم
دیـده‌ام دوره‌هـای بس حـساس شـیـوۀ جـنـگـیِ عـمـو عـبـاس
در کـلاس عـمو حسیـن اصلاً نیست شـاگـرداوّلـی چونمن دیــــده‌ام دورۀ شـجــاعــت را خـوب آمــوخـتــم اطـاعـت را
در کــلاس عــلـیِّ اکـبــر هــم دورۀ بـــنــدگــینـــدیــدم کــم
من گل سرخ و سبز این چمنم بـا حـسـیـن و سـلالـۀ حـسـنــم
قـاسـم بن الـحـسـن تـمـنـا کرد اذن میدان گرفت وپر وا کرد
کـفـنی بر تـنـش عـمو پـوشاند و نـقـابـی به روی او پـوشـاند
پــارۀ مــاه سـوی مـیــدان شـد لـرزه‌ای در سـپـاه عـدوان شد
ایعجب هیئتی عجـبکـفـنی هیبـتش هـاشمی،قَـدَش حسنی
وَأنـابنالحـسـن که افـشـا شـد لـشـگـر کـوفـه درتـمـاشـا شد
نـوجـوان وبه لـشـگـرافـتادن بـا یــلان عـــرب درافــتــادن
هرکه ازهرطرفتهاجمکرد لاجرم دست و پای خود گم کرد
رزم جانانه‌اش که غـوغا کرد کـیـنـه‌های مدیـنـه سر وا کرد
دورتــا دوراوگـــره افــتــاد درمـیــان مــحـاصــره افـتــاد دشمن ازهرطرف که راهش بست زیر نعـل ستـور سینه شکست
نــالـۀ او بــلــنــد شـد:عــمّــاه بـهحـــرم مـی‌رسـیـد وا اُمــاه